Vandaag was een topdag met een topdate (hebben de veters dan al zijn werk gedaan?) Helaas zijn er geen foto's van, maar wel een filmpje. Zal proberen de gecensureerde versie op de site te plaatsen, maar eerst.. Ontbijt op de porch, in en heerlijk zonnetje met een bakkie koffie. Ron en ik zouden samen duiken, want de boot was vol. Hadden we wel zin in gehad, woensdag is de dag dat Bonnie ook nog met de boot gaat, maar dan gaan we gewoon samen. Tailors made zal het worden. Dit is helemaal in het noorden, nog voorbij de olieopslag. Een plek waar weinig wordt gedoken, dus dat is altijd goed. Eerst even naar Wannadive voor de tanks en Sjack even intekenen voor de boot van morgen, misschien wil hij mee voor een laatste duik. Gelukkig zie ik Emma nog even en zij geeft aan dat er nog een boot gaat en of wij meewillen. Ook Ron is hier wel voor te porren, dus chance of plans. Lucky we. Het wordt Carel's Hill. Dit is een plek met een steile wand en een overhangend koraal. Erg bijzondere plek. Er zou hier ook een zeepardje zitten, dus nu deze bij Windsock zijn verdwenen is dit gaaf nu hier 1 te zien. Bart duikt af en direct onder de boot zit het zeepaardje. Een groot exemplaar, niet echt fotogeniek, maar het zien is belangrijker dan het vastleggen op de gevoelige plaat. De duik verloopt verder soepel, met een super koraal dat echt erg steil naar beneden gaat. We duiken dan ook tot 31 meter diepte en gaan dan langzaam omhoog en eindigen weer op een meter of 18. Daarna de terugweg. Eerst komen we een juvenile spotted drum tegen. Deze zijn ook erg leuk om te zien, maar zo bewegelijk dat een foto lastig is. Dus ik ga een stukje filmen. Ik ben net bezig en hoor geklop op een tank. Dit kan toch niet voor mij zijn, ik lig rustig en niet op het koraal, maar na een aantal seconden weer geklop en na een tijdje weer geklop op een tank. Ik stop met filmen en draai me om en zie Ron wild gebaren. Ik kijk eens goed en hij maakt de beweging van een vliegtuig..... een ray in aantocht betekent dit. Het zou toch niet, waar zit hij.... Ik begin te filmen, zoals een professional dat doet, ook al heb je nog niet iets in beeld. Scherp stellen en focussen is belangrijk. En dan gebeurt het, Ik zie de eagle ray, niet al te ver bij mij vandaan en zij (het moet een vrouwtje zijn) is aan het eten. Ze schuift met haar bek over de grond en draait een rondje. Ze blijft gewoon op z'n 10 meter afstand. We zwemmen er langzaam naar toe, Ron en ik (beide filmend) en komen tot op 6 meter. Dan zwemt ze langzaam weg, tot achter een Gorgonian Fan (koraal). Ron gaat rechts en ik ga links om, om haar te benaderen. We komen tot op 4 meter en dan komt ze achter de Gorgonian vandaan en maakt langzaam een bocht naar links. Zonder angst (waarom zou ze ook) komt ze recht om mijn camera af en kust ze mij op mijn duikbril, een grandiose ervaring die je alleen maar in dromen tegenkomt. Ik droomde helaas dus ook even. Maar in werkelijkheid passeerde ze me op zo'n 40 centimeter afstand. So the dream of the kiss was almost real. Maar ja dan kom je weer in de gewone wereld, maar dit was werkelijk een once in a lifetime experience. De gehele dag ben ik er gewoon stil van geweest. Maar goed de dag ging verder en terug bij Wannadive hadden we onze volgende ervaring. Een schildpad had ik zoals al een paar gezegd, nog niet gezien, maar helaas had ik de ervaring nu wel. Een amerikaan (hoe kan het ook anders) pakte een jonge schildpad die erg dicht bij het strand kwam vast en tilde deze uit het water en wilde hiermee de kant oplopen. Onbegrijpelijk, en niemand grijpt in. Dus heb ik hem vermanend en dwingend toegeroepen de schilpad los te laten, waarop hij zei dat hij dat wel uitmaakte en de schildpad aan zijn familie wilde laten zien. Toen erd ik echt kwaad en gelukkig kwam boy (een nieuwe divemaster van Wannadive) mij te hulp en stormde het water in en gelukkig werd de schildpad toen teruggezet. Hoe haal je het in je hoofd. Maar goed, na dit trafreel en ergenis besluiten Ron en ik een salade te eten bij Spice en om een uur of 2 zijn we terug bij de Lizard. Vanmiddag gaat Sjack ook mee duiken. Het zal zijn laatste worden in deze vakantie, want het zit er voor Sjack en Trix bijna op. Althans er bestaan nog 2 kansen op verlenging, de storm in Nederland, waardoor er niet geland zou kunnen worden en het is zaterdag de 10e, dus de trekking van de staatsloterij. Dus wie weet....Maar aan de andere kant na het verlies van een oorbel en vandaag van een kunstnagel is het misschien ook wel gewoon tijd o naar huis te gaan!!!! We gaan naar Karpata, een mooie plek voor een laatste duik. We nemen de toeristische route heen, dus het uitzicht is mooi. Aangekomen bij Karpata is het wel druk, maar onderwater is het groot, dus we gaan gewoon. Trix is mee en geniet van het drukke in en uitkomende (duikers)verkeer. Dat is een vermaak opzich op deze plek. Wij dalen af en krijgen weer een mooie en relaxed duik. Sjack geniet volop en net als vanochtend (maar zij had meer gratie) leg ik ook dit vast op de film. Sorry Sjack maar de eagle ray heeft meer indruk achtergelaten. Ook hier zien we helaas weer een lionfish, maar deze hoort na een jaar inmiddels bij het dagelijkse trafreel. Verder heel mooi koraal en hier wat minder vis, zo heeft elke plek zijn eigen ding. Op de terugweg steken we in Rincon nog even aan bij Normen (een local) die in zijn wegrestaurant Le-Ma-Se heerlijk ijs en eigengemaakte soep verkoopt. Even proberen dus. Ron kent Normen goed, dus even een gezellige tussenstop. Terug bij de Lizard, de spullen spoelen en even met elkaar onder de Gazebo. Daarna de douche en even een glaasje Rose bij Karel en lekker eten bij ElMundo, dus dat wordt indonesich. Kortom het was de meest spectaculaire duikdag ever op Bonaire. Zelfs nu krijg ik nog weer kippevel. Wat gaan we vandaag zien. Iedereen thuis een dikke knuffel en tot morgen.... Wij dalen af