Vanochtend eerst met Lukas even de noodzakelijke boodschappen gedaan, de koelkast was na 4 dagen aardig leeggeraakt. Uiteraard na een ontbijte op de porch. Op de heenweg ook nog even getankt, want ook de inwendige auto had weer een beetje brandstof nodig om zijn gewenste prestaties te kunnen leveren. Zo zie je maar, ding of mens we lijken allemaal op elkaar. Het voordeel bij de auto is dat je nooit hoeft na te denken wat je er in doet, hij heeft minder behoefte aan variatie dan wij als mens, sterker nog variatie zorgt voor stress en zal leiden tot het niet meer leveren van de gewenste prestatie. Dus na 2 luttele minuten konden we weer doorrijden op weg naar de warehouse. Hier duurde de stop dus iets langer. Maar ook hier uiteindelijk de nodige zaken gevonden, brood, sla, paprika, eitje, beleg, kaas, kipfilet en uiteraard ook de nodige vochtige zaken zoals een amstel bright en rose. Ik eet vanavond lekker thuis, een lekkere salade. Jolanda je kan vandaag in ieder geval trots op mij zijn als de plannen verlopen zoals gepland. Het wordt een magere maaltijd!!

Maar plannen kunnen gemakkelijk veranderen. Terug bij de Lizard stelt Janette voor straks te vertrekken voor een duik naar het Noorden en dan op de terugweg een late lunch te nemen bij Roos-Inn. En zoals jullie weten is de stem van de vrouw in het gezelschap een belangrijke, dus Lukas en ik zijn het al snel met haar eens. En een lunch bij Roos zal ongetwijfeld niet voldoen aan de ' wetten ' van een dieetWe maken onze spullen klaar en Janette en Lukas beslui, dramatische keuze, om beiden met een kilo lood minder te gaan duiken. De auto weer gepakt (dubbelzinnig) en op pad naar het noorden. Bij het jing&jang teken op de weg zijn we aangekomen bij de duikstek La Dania Leap, dit is een plek waar je alleen een driftduik kan maken. Je gaat hier namelijk met een sprong te water en kan er dus niet meer uit. Dat betekend een uurtje duiken naar het noorden naar Karpata en daar het water weer verlaten. Aangezien we alle drie ervaren zijn kunnen we rustig de tijd nemen voor alle moois onder water. Ik ga als eerste te water gevolgt door Janette en Lukas. We zijn nog maar net onderwater en zien onze eerste turtle, en daarna volgen er nog 2. Dus een super duik, maar...

Na een kwartiertje kijk ik plotseling even op, want ik krijg het gevoel dat Rene zich bij ons heeft gevoegd, het tempo wordt door janette opgevoerd, maar waarom. Daar zal ik alleen maar achterkomen als we weer boven zijn, want onder water communiceren is lastig. Na een klein uur komen we aan bij het anker, ons herkennispunt voor het naderen van het einde van de duik. Nog een klein stukje verder en dan weer linksaf naar de kust. Hier wordt het mij duidelijk waarom het niet goed ging met janette. Ze kan haar 3 meterstop amper maken, te weinig lood. Dit geeft ze ook aan als we eenmaal uit het water zijn, al vanaf het begin had ze moeite om haar hoogte te houden, balen dus, maar het geluk is we zijn er nog 2 weken, dus gaan de duik gewoon nog een keer herhalen.

Alles weer op de auto en op weg naar Roos-Inn in Rincon. Hier gaan we genieten in een speciale ambience van een heerlijke lunch. Op plastic stoelen onder een partytent in de tuin is het geen eerste klas omgeving. Echter de kookkunst van Roos is hoogstaand en zo zie je maar dat het gaat om de inhoud en niet om de verpakking. Ik neem gebraden geit en draadjesvlees met een salade, gebakken banaan en een speciale Boo